Ruim 300 kilo zeegras verzamelden de 15 vrijwilligers van de Waddenvereniging afgelopen weekend. Het is inmiddels traditie dat de eerste groep plukkers hun werk in de regen begint. Zo ook deze keer. Toen we begonnen met plukken stond het water tot halverwege onze kuiten, best lastig om het zeegras goed te zien en klein en groot zeegras uit elkaar te houden. Na enkele minuten plukken was bij iedereen het verschil duidelijk en kwamen we goed op stoom.

Het water zakte ondertussen langzaam tot onze enkels, een ideale hoogte, het zeegras is goed te zien en het drijft nog genoeg om makkelijk te plukken. Ook het weer werkte mee en al snel brak een waterig zonnetje door. Heerlijk. Genietend van de stilte en de ruimte plukten we verder. Na zo'n drie kwartier plukken raakten steeds meer vogels gewend aan onze aanwezigheid, we werden bijna omsingeld door kanoeten. Driftig prikkend dartelden de kanoeten op slechts enkele meters van plukjes plukkende vrijwilligers. Tijdens de koffiepauze kwam ieder lyrisch terug over de prachtplek en de prachtvogels waar we het wad mee mochten delen. Na de koffie werden we het wad op gestuurd voor weer nog eens een paar goede zak zeegras!

Nadat de 'zakkenvullers van de Waddenvereniging' hun werk gedaan hadden konden we de zeegrasinpak productielijn opstellen. Omdat we iets meer dan een kilo per zak nodig hadden was de volgende grap snel gemaakt: kiloknallers van de Waddenvereniging! In een efficiënte, dubbele “productielijn” pakten we in no-time ongeveer 300 zakken in. Met publiek. Twee medewerkers van het Schutzstation Wattenmeer op Sylt wilden wel eens zien hoe dat oogsten van zeegras eraan toe gaat. Ze waren erg onder de indruk van de georganiseerdheid van de vrijwilligers en het tomeloze enthousiasme. Zoveel hardwerkende gemotiveerde mensen zagen zij niet vaak. Ondanks dat we buiten,  in de regen, in de wind stonden werd er keihard en vrolijk gewerkt en daar ben ik erg trots op!
Hoe de reis verder verlopen is lezen jullie volgende week!