Wadden reisverhalen
Singer-songwriter en amateurfotograaf Tim Knol
Welke Nederlander is nog nooit naar de Wadden geweest? Een rondvraag zal niet vaak ‘Ik niet’ opleveren. Ook deze bekende Nederlander komt er geregeld en doet een lofzang op de ruimte, de beleving van water, wind, zon en magie.
Sinds ik ben gaan afvallen en bewegen heb ik pas oog voor de natuur. Vraag me niet te kiezen, dat is te moeilijk: Texel, Terschelling, Vlieland… ze zijn me even lief. Ik kom al sinds mijn kinderjaren op de Wadden, eerst om er lekker te spelen, daarna voor mijn optredens op Oerol, het feesten en de gezelligheid in kroegen als de Vijfpoort en het Zwaantje op Terschelling.
Eigenlijk heb ik nooit oog gehad voor de schoonheid van de Wadden. Ik was vaak te lam. Ik kom uit Noord-Holland en zag Texel als een verlengstuk van die provincie. Maar waar heb je dan eigenlijk zo’n slufter in de polder? De Wadden hebben hun eigen identiteit, hun eigen sfeer, ze zijn on-Nederlands.
Ik was heel zwaar en kreeg last van mijn lichaam, uitval van mijn vingers, ik voelde me zwaarmoedig… Ik dronk ongelooflijk veel, maar was er klaar mee. De alarmbellen gingen rinkelen. Ik werd bang voor suikerziekte, zat op het randje, maar dat heb ik net vermeden. Ik heb het allemaal omgegooid, op een dag in de zomer van 2019. Ik begon met wandelen in de duinen, een route van 11 km. Het was bloedheet en totaal afzien. Nu, 2,5 jaar later doe ik geregeld een trailrun. Soms 17 km knallen door bossen en duinen…
Ik heb een jaar helemaal niet meer gedronken, ik heb alle suiker vermeden en ben gaan bewegen. Bewegen zat niet in mijn systeem. Maar nu ik sport en wandel, ik kan eindeloos wandelen, voel ik me fit. De kilo’s vlogen eraf en al na een maand zonder suiker en alcohol voelde ik zoveel energie. Wat heerlijk. Nu drink ik wel weer af en toe wat biertjes of een wijntje, maar toch vooral water, thee en koffie.
Door de komst van corona waren er geen optredens meer. Ik wilde wel muziek blijven spelen en ben De Wandelclub gestart. De Wandelclub neemt wandelaars mee naar de mooiste plekken van het land en verrast deelnemers op een openluchtvoorstelling. Dat is uitgegroeid tot wandelingen en optredens met meerdere artiesten (zie: dewandelclub op Instagram). Zo eenvoudig en zo leuk. We zijn ook regelmatig op de Wadden aan de wandel. Ik stippel mijn eigen routes uit.
Nu ik het nuchter beleef kan ik veel meer zien en beleven en genieten van de Wadden. De Slufter op Texel is waanzinnig! Als ik alleen ben, is de natuurbeleving het grootst. Geen muziek in mijn oren. Op Terschelling is het angstig stil, kennen we dat nog wel in Nederland? Het geeft me een gelukzalig gevoel. Ook hou ik van heftige storm, dat je de wind hoort knallen tegen de ramen. Dat heb je in de stad niet. Je bent dichter bij de elementen, het is een cliché, ja, maar ik omarm clichés met alle liefde. En dan die bossen op Terschelling, daar kun je pas echt hoogtemeters maken. Dat heb ik nooit geweten. En hoeveel vogels zie je niet? Nogmaals: ik zie nu pas hoe geweldig mooi het allemaal is. Helemaal als ik vroeg opsta, die ochtenden als de zon gaat opkomen, dat zijn golden hours.
Sinds ik ben gaan afvallen, bewegen en gezond eten, kijk ik echt om mij heen. Ik voelde al na een maand mijn energie terugkomen, de zuiverheid. Ruimte. De kilo’s vlogen eraf door minder suiker, geen Red Bull of cola meer en… sporten en wandelen gaven meer zicht op alles. En toch… als je me zou vragen waar ik een huis zou kopen, dan is het Terschelling, dat eiland is me het liefst van al.’
Waar ik me over blijf verbazen is dat mensen zomaar overal hun boterhamzakjes en troep achterlaten. Hoe kun je dat nou doen? We gaan slecht om met de natuur, als we niet uitkijken zijn de Wadden als eerste de Sjaak. Laat ze ook alsjeblieft geen gas gaan winnen bij Schiermonnikoog…’
Uit het WADDEN magazine
Dit artikel is verschenen in het WADDEN magazine van maart 2022. Tekst Gemma Boormans, foto’s uit collecties van geïnterviewde. Wil je het magazine ook ontvangen? Word lid van de Waddenvereniging vanaf €27,- per jaar, steun ons werk en ontvang het magazine 4x per jaar in de (digitale) brievenbus.