Liefde op het wad

Het zeepaardje, een omgekeerde wereld

De voortplanting van het zeepaardje is opmerkelijk. Niet het vrouwtje, maar het mannetje levert de grootste bijdrage. Hij heeft namelijk een broedbuidel waarin het vrouwtje de eitjes legt. Daar vindt ook de bevruchting plaats. Het mannetje zorgt voor de embryo’s totdat ze zelfstandig genoeg zijn om de buidel te kunnen verlaten.

Hofmakerij

Opmerkelijk is ook hun ‘verkering’. Zij beheersen de ware kunst van het verleiden. Voordat het paren begint, vindt er dagenlang een liefdesspel plaats. Elke ochtend om dezelfde tijd gaat het mannetje naar een vaste plaats in het gebied waar het vrouwtje zich ophoudt en waar zij elkaar uitgebreid begroeten. Dit mondt uit in een sensuele liefdesdans waarbij die twee elkaar voortdurend verleiden, zij aan zij zwemmen en van kleur veranderen. Nou ja, eigenlijk het is meer zweven dan zwemmen. Met hun staartjes pakken ze een halm zeegras beet of zijn hun staartjes met elkaar verstrengeld. Een ultieme uiting van wederzijdse genegenheid.

Snuitje-aan-snuitje

Meestal zijn de eitjes op de derde morgen van de vrijage rijp om te worden overgedragen. Dan eindigt de begroeting in een prachtig hoogtepunt. Het mannetje pompt water door het broedzakje om haar te tonen dat het leeg is. Dan brengt het vrouwtje het uiteinde van haar eileider in zijn broedbuidel en loost de duizenden eitjes. Intussen kijken ze elkaar diep in de ogen en zweven snuitje-aan-snuitje in het water omhoog. Dit paren zelf duurt nog geen tien seconden. Het mannetje bevrucht het legsel onmiddellijk, waarna de eitjes zich in de wand van zijn buidel inkapselen om zich verder te ontwikkelen. Dan zwemt zij weg en beide diertjes verdwijnen dan weer in het zeegras.

Monogaam

Zeepaardjes zijn monogaam, althans bij enkele soorten, na de bevruchting en uitbroeden wordt er nog wel eens van partner gewisseld. Tot zolang blijft zij bij hem in de buurt. Intussen kan het vrouwtje direct weer beginnen met het produceren van nieuwe eitjes. Een zeepaardje zwemt rechtop, en beweegt langzaam. Om te voorkomen dat ze met de stroming meegaan, grijpen ze zich met hun staart vast aan zeegrassen. Tot op heden kennen wij 49 soorten, die in grootte variëren van 2 cm tot 30 cm. Er zijn blauwe, groene en knalgele soorten.  Langs onze kust kennen wij het kortsnuitzeepaardje en het langsnuitzeepaardje en de meeste zijn bruingroen van kleur. Hiermee valt een zeepaardje niet op tussen de waterplanten waar ze leven.